Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος στις 27 Ιανουαρίου, ο Δήμος Αθηναίων τιμά την ημέρα με την συμβολική φωταγώγηση του Δημαρχείου και διπλή υπαίθρια φωτογραφική έκθεση – αφιέρωμα στις ελληνο-εβραϊκές κοινότητες.
#WeRemember
Ένα ψηφιακό κερί, θα φωτίσει σήμερα το βράδυ το Δημαρχείο Αθηνών, σηματοδοτώντας ότι η Αθήνα δεν ξεχνά!
Δεν ξεχνά ότι Εβραϊκές κοινότητες υπήρχαν στην Ελλάδα από τα προχριστιανικά χρόνια, και στην πορεία του χρόνου ο πληθυσμός αυξήθηκε φτάνοντας τις 100.000 ανθρώπους, ενσωματωμένους στον Ελληνικό πολιτισμό.
Οι απώλειες την περίοδο της Κατοχής ξεπέρασαν το 85% του προπολεμικού εβραϊκού πληθυσμού της Ελλάδος, από τα υψηλότερα ποσοστά της Ευρώπης, όπως αναφέρει το Εβραϊκό Μουσείο της Ελλάδας.
Το ψηφιακό αυτό κερί που θα ανάψει στο Δημαρχείο, είναι το σύμβολο της διεθνούς καμπάνιας #WeRemember, και υλοποιήθηκε στην Αθήνα απο το Athens Digital Arts Festival (ADAF).
Υπαίθρια διπλή φωτογραφική έκθεση στη Βασ. Όλγας (28/01)
Μια διπλή, υπαίθρια φωτογραφική έκθεση διοργανώνει ο Δήμος Αθηναίων στα stands της Βασιλίσσης Όλγας, με τη συνεργασία του Εβραϊκού Μουσείου της Ελλάδος και της εικαστικού Αρτέμιδος Αλκαλάη.
«Το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων 1941 – 1944» αποτυπώνει στιγμές από τη ζωή των ελληνο-εβραϊκών κοινοτήτων, πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ογδόντα σχεδόν χρόνια μετά το τέλος του καταστρεπτικότερου πολέμου που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, εξακολουθούμε να ζούμε με τις συνέπειές του, όσο και αν αυτό δε γίνεται αμέσως αντιληπτό. Εκτός των μεγάλων γεωπολιτικών ανακατατάξεων, που επέφερε ο πόλεμος αυτός και οι οποίες τα τελευταία μόλις χρόνια έχουν αρχίσει να ανατρέπονται με τη σειρά τους, η λαίλαπα της καταστροφής επηρέασε κοινότητες ανθρώπων σε επίπεδο τοπικό, πολλές φορές μετασχηματίζοντας ριζικά την ως τότε τάξη πραγμάτων και προκαλώντας συντριπτικές απώλειες ανθρώπινων ζωών και αλλαγές, οι οποίες καθόρισαν δραστικά τη φυσιογνωμία του μεταπολεμικού κόσμου.
Στο φωτογραφικό υλικό το οποίο προσέρχεται εξ ολοκλήρου από το Αρχείο του Εβραϊκού Μουσείου της Ελλάδος, βλέπουμε χαρούμενες οικογενειακές στιγμές, φωτογραφίες γάμων, επαγγελματιών, μαθητών, φωτογραφίες από γειτονιές και τόπους προσευχής οι οποίες ξετυλίγουν τις ζωές ανθρώπων που κάποιοι εκτοπίστηκαν και άλλοι χάθηκαν.
«Το Τραύμα ως Μνήμη και Ζωή». Στην έκθεση φωτογραφίας έργων της, η Άρτεμις Αλκαλάη θέτει θέματα ελευθερίας και μνήμης, απώλειας και τραύματος, από μια εικαστική σκοπιά. Θίγονται ζητήματα ταυτότητας, προσωπικής και ιστορικής μνήμης, τραύματος, απώλειας και παράλληλα, αντίστασης μέσω της δημιουργίας. Το σπίτι, σύμβολο ασφάλειας,οικογενειακής θαλπωρής και παιχνιδιού σε καιρό ειρήνης, κλονίζεται και αφανίζεται σε καιρό πολέμου. Ως ιδέα, αναφορά, καταφύγιο και τόπος μνήμης και βιωμάτων ορίζει σε μεγάλο βαθμό αυτήν τη σειρά. Μετατρέπεται σε εργαλείο ανάμνησης, ενδοσκόπησης, αλλά και όριο του μέσα με το έξω, της ασφάλειας και του τρόμου της απώλειας. Το κόκκινο κουβάρι της μνήμης ξετυλίγεται και συνδέει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Η σκέψη ταξιδεύει στα πριν και τα μετά, στα όμορφα και στα δύσκολα, στα αδιαχώριστα. Η Α. Αλκαλάη προσεγγίζει το θέμα και τη μνήμη του Ολοκαυτώματος χρησιμοποιώντας τα υλικά της οικοτεχνίας και της μικροτεχνίας. Το ύφασμα, ο καμβάς, το χαρτί, το νήμα, το ξύλο και η κόλα διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο και καθορίζουν την υλική υπόσταση αλλά και το περιεχόμενο του έργου της. Με ρίζες στην ιστορία και πίστη στην ελληνική πολιτιστική παράδοση, δανείζεται τεχνικές που μετουσιώνει σε ένα σύγχρονο, προσωπικό καλλιτεχνικό ιδίωμα.
Την διπλή φωτογραφική έκθεση επιμελήθηκε και συντόνισε το Γραφείο Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων.
