Γεννήθηκε στην Πάρο το 1925 και ήταν μέλος του ΕΑΜ Νέων με το ψευδώνυμο «Φωκάς». Έριξε στο δρόμο τον σκούφο του, με το τελευταίο του σημείωμα, ενώ βρισκόταν στο καμιόνι που τον μετέφερε μαζί με άλλους αγωνιστές από το Χαϊδάρι στην Καισαριανή για εκτέλεση στις 10/5/1944.
«Ένας επαναστατημένος διαδηλωτής των δρόμων της Αθήνας, μια γνωστή φωνή μέσα από το χωνί που ενθάρρυνε και ξεσήκωνε τις γειτονιές, ένα χέρι που έγραφε Ελευθερία ή Θάνατος στους τοίχους, ήταν ο Νίκος Γλέζος» [μαρτυρία του συναγωνιστή του Πέτρου Γρηγορίου]. Από τον Οκτώβριο του 1942, ο Νίκος Γλέζος, μέλος του ΕΑΜ Νέων στο Μεταξουργείο, συμμετέχει ενεργά στην Εθνική Αντίσταση με το ψευδώνυμο «Φωκάς». Συλλαμβάνεται από συνεργάτες των κατακτητών στις 13 Απριλίου 1944 και βασανίζεται. Εκτελέστηκε στην Καισαριανή στις 10 Μαΐου 1944, μαζί με άλλους 90 πατριώτες.
Στο Γ’ Νεκροταφείο Αθηνών, στις 24 Ιουνίου 1947, η οικογένειά του αναγνώρισε τα οστά του, ανάμεσα σε αυτά των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, από το κάταγμα που έφερε στο πόδι (το 1942 είχε χτυπηθεί από γερμανική μοτοσυκλέτα).