Δημοσιογράφος από τη Γωνία Ρεθύμνου, έφεδρος ανθυπολοχαγός στο ελληνοϊταλικό μέτωπο και, από το 1941, αγωνιστής του ΕΔΕΣ (Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος). Οργάνωσε την έκδοση και διανομή παράνομου αντιστασιακού Τύπου και συγκρότησε μαχητικές ομάδες και δίκτυα στρατολόγησης στο βουνό και στην πόλη.
Τον συνέλαβαν στις 7 Απριλίου 1944 στα γραφεία της Ένωσης Εφέδρων Αξιωματικών και βασανίστηκε στο κολαστήριο της οδού Μέρλιν. Εκτελέστηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1944 στο δάσος Χαϊδαρίου. Μετά τον θάνατο του ο Γενικός Αρχηγός του ΕΔΕΣ
Ναπολέων Ζέρβας, με την υπ’ αριθμόν 8/9/1944 Ημερήσια Διαταγή, του απένειμε το βαθμό του Ταγματάρχη και το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας. Στον τάφο του, καθώς και στο μνημείο στον τόπο εκτέλεσης, είναι χαραγμένο ένα από τα δύο σημειώματα που έγραψε και πέταξε στον δρόμο, τυλιγμένα με τα μανικετόκουμπά του.
Ο Γιώργος Γάτος γράφει, μεταξύ άλλων, σε άρθρο-αφιέρωμα στον Μανώλη Λίτινα στην εφημερίδα «Τα Νέα» της 17/9/1979:
«Η δράση του. Ήταν ταυτόχρονα, από τα πρώτα και πιο δραστήρια μέλη της Επιτροπής πόλης του πολιτικού ΕΔΕΣ της πρωτεύουσας, οργανωτής και υπεύθυνος του τμήματος της πανεπιστημιακής νεολαίας και επικεφαλής των ομάδων δυναμικών ενεργειών… Αλλά στον τομέα που ο Λίτινας έδωσε την πιο σκληρή και αδιάκοπη μάχη, εκεί που αληθινά ξεπέρασε τον εαυτό του, ήταν η προπαγάνδα και η πληροφόρηση. Από τις στήλες του παράνομου ΕΔΕΣίτικου Τύπου της Αθήνας, ο Μανώλης Λίτινας και η παράνομη δημοσιογραφική ομάδα του ΕΔΕΣ με αληθινά φλογερή αρθρογραφία και ιδιαίτερα οξύτατα και σκληρά σχόλια, έδωσαν τη μεγάλη και ανεπανάληπτη μάχη εξύψωσης του πατριωτικού φρονήματος του λαού.
Ήταν μια μάχη πληροφόρησης στα γεγονότα – αλλά και ανοιχτής καταδίκης του κατακτητή και των συνεργατών του, μέσα από τα γεγονότα, μέσα από τις ίδιες τους τις βάρβαρες και απάνθρωπες πράξεις…
Μαζί με τον Μήτσο Γιαννακόπουλο, ο Μανώλης Λίτινας, δίνουν από τον παράνομο Τύπο και όχι μονάχα από εκεί, σκληρή και αμετάθετη μάχη εναντίον του προδοτικού ΕΔΕΣ, για τη διαφύλαξη της “σωστής γραμμής που χάραξε ο ΕΔΕΣ, για τη δημιουργία της λεύτερης εθνικά, πολιτικά και κοινωνικά Ελλάδας”, καθώς έγραψε η ΕΔΕΣίτικη εφημερίδα των Ιωαννίνων Εθνική Φλόγα.
[…]
Ώσπου μια μέρα τον συλλαμβάνουν… στα γραφεία της Πανελλήνιας Ένωσης Εφέδρων Αξιωματικών, Χαρ. Τρικούπη 7, στις 7 Απριλίου 1944 – στις 9 το πρωί ακριβώς. Ήταν από προδοσία. Τον έπιασαν ο Γερμανός ανακριτής του τμήματος αντικατασκοπίας Χόλμαν και ο Ελληνογερμανός διερμηνέας των Ες-Ντε Άγγελος Σμιτ. Θα ακολουθήσουν φρικτά βασανιστήρια στην οδό Μέρλιν και αργότερα η εξουθενωτική απομόνωση στις φυλακές Αβέρωφ, στο μπλοκ Β, κελί 87 – ένας αληθινός σκοτεινός τάφος ένα επί ένα… Αλλά εκείνος δεν βγάζει μιλιά. Έτσι αρχές Αυγούστου ο Μανώλης Λίτινας μεταφέρεται στο Χαϊδάρι…»
Για να εκτελεστεί στις 8/9/44 στο Δαφνί μαζί με άλλους 72.
Το απόσπασμα δημοσιεύεται από τον Αντώνη Φλούντζη, στο βιβλίο του Χαϊδάρι. Κάστρο και βωμός της Εθνικής Αντίστασης. Αθήνα 1986.