«Ειδοποιήστε τη χήρα μητέρα μου, Κατίνα Αναστασιάδου, οδός Λομβάρδου 2, Αθήναι, ότι πεθαίνω για την Ελλάδα μας.»
Ελευθέριος Αναστασιάδης
Δικηγόρος, στέλεχος του ΚΚΕ, από την Κρήτη, κάτοικος Αθήνας. Ήταν ανάπηρος του Αλβανικού μετώπου με ακρωτηριασμένα τα δυο του πόδια. Έγραψε το τελευταίο σημείωμα πάνω στο ξύλινο πόδι του. Εκτελέστηκε την Πρωτομαγιά του 1944 στην Καισαριανή.
Οι ανάπηροι στην Αντίσταση
Ανάμεσα στις ομάδες που οργανώθηκαν στην αντιστασιακή δράση – κυρίως του ΕΑΜ – ήταν και οι ανάπηροι του ελληνοϊταλικού πολέμου. Μετά την κατάρρευση του αλβανικού μετώπου χιλιάδες από αυτούς νοσηλεύονταν σε νοσοκομεία της Αθήνας και συνέχιζαν τον αγώνα, διεκδικώντας μια καλύτερη υγειονομική περίθαλψη, εκδίδοντας παράνομο τύπο, αλλά και συμμετέχοντας στις λαϊκές κινητοποιήσεις και στις μεγάλες διαδηλώσεις και απεργίες της εποχής. Με νοσοκόμες να οδηγούν τα καροτσάκια, να υποβαστάζουν τους ακρωτηριασμένους ή να οδηγούν τους τυφλούς, οι ανάπηροι προπορεύονταν στην κατάθεση στεφάνου στις 28 Οκτώβρη του 1941 στον Άγνωστο Στρατιώτη, στη μεγάλη κινητοποίηση της 25ης Μαρτίου 1942 για την εθνική επέτειο του 1821, στην κινητοποίηση της 3ης Μαρτίου 1943 που ματαίωσε την πολιτική επιστράτευση και σε όλες τις μεγάλες διαδηλώσεις της εποχής για το επισιτιστικό ή άλλα ζητήματα.
Οι ανάπηροι του ελληνοϊταλικού πολέμου αποτέλεσαν ένα από τα πιό δυναμικά κομμάτια της αντίστασης, γι’ αυτό και κυνηγήθηκαν έντονα και συστηματικά από τους κατακτητές, αλλά και, κυρίως, από την κατοχική κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη. Η καταστολή τους επιχειρήθηκε με πολλούς τρόπους, αρχικώς με την αμαύρωση του χαρακτήρα της δράσης τους και τελικά με την ένοπλη βία. Τα ξημερώματα της 30ής Νοεμβρίου του 1943, τα Τάγματα Ασφαλείας, η Χωροφυλακή και το Μηχανοκίνητο Τμήμα της Αστυνομίας Πόλεων πραγματοποίησαν το περίφημο μπλόκο των νοσοκομείων. Περικύκλωσαν με καμιόνια 19 Νοσοκομεία στα οποία νοσηλεύονταν ανάπηροι και τραυματίες του αλβανικού μετώπου, συνέλαβαν περίπου 1500 από αυτούς και τους οδήγησαν στο κτίριο του Ορφανοτροφείου Χατζηκώνστα, το οποίο είχε μετατραπεί σε φυλακές. Στις 16 Δεκεμβρίου του 1943, είκοσι από τους συλληφθέντες εκτελέστηκαν έξω από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου, από άνδρες των Ελληνικών Αρχών. Στις 13 Ιανουαρίου 1944, οι ελληνικές Αρχές μετέφεραν στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου 324 από τους συλληφθέντες, από τους οποίους οι 104 εκτελέστηκαν ως αντίποινα για διάφορες αντιστασιακές ενέργειες.